تریبون جمع بندی مسائل روز مره

رسیدن به مقصد آرزویی است که برای آن باید در راه بود. مگر می‌شود در راه نباشی و به مقصد برسی؟ و حال اگر در راه بودی و به مقصد نرسیدی، به همان اندازه که از مسیر را طی کرده‌ای، از دیگران پیش افتاده‌ای و به مقصد نزدیک‌تر بوده‌ای.

اینجا نه منزل، که معبری است برای عبور. نه مکان، که طریقی است برای سفر. نه زمان، که فرصتی است برای رسیدن. همه مسافریم، چه اگر ندانیم.

رسیدن به حق تعالی هدف است و برای آن مسیری نیست جز صراط مستقیم. و اگر برخاستن را به جای نشستن، و رفتن را به جای ماندن، و رسیدن به حق تعالی را مقصد انتخاب کردیم، همانا ما رهپویان وصالیم.

تا مقصد نه فاصله در بُعد مکان است و نه در بُعد زمان؛ که «ایمان» مرکب و «شوق» سرعت است.

و ناگهان درهای آسمان گشوده می‌شود برای مؤمنین، همانان که لایق شده‌اند! آنان رسیده‌اند و ما مانده‌ایم…